جدید ترین و با کیفیت ترین انواع لوستر های کریستالی و باکارات ایرانی و خارجی با رنگ و ابعاد دلخواه شما در مجتمع لوستر، مبلمان و دکوراسیون صانع

در دوره بیزانس از لوسترهایی که چراغ‌های نفتی را نگه می‌داشتند، استفاده می‌شد که به پلی کندلا معروف بود. گونه‌ای بعدی از پلی کندلون شکل پایه‌ای به خود گرفت که به جای آویزان شدن با زنجیر، روی سطوح قرار می‌گرفت.

در اوایل قرون وسطی ، polycandela  در مکان هایی مانند کلیساها ، کنیسه ها و خانه های اشرافی استفاده می شد و شکل برنز را به خود گرفت و یا قاب آهنی که تعداد مختلفی از حباب های کروی یا مخروطی شکل شیشه ای را در خود جای می داد که دارای فتیله ای درون روغن بود.

اولین لوسترهای شمعی توسط ثروتمندان در قرون وسطی استفاده می شد. این نوع لوستر را می توانستند به اتاق های مختلف منتقل نمایند.

از قرن پانزدهم، اشکال پیچیده‌تر لوسترها، بر اساس طرح‌های حلقه یا تاج، به ویژگی‌های تزئینی رایج در کاخ‌ها و خانه‌های اشراف، روحانیون و تجار وارد شدند. قیمت بالای آنها لوسترها را به نمادی از تجمل و موقعیت تبدیل کرده بود.

در اوایل قرن هجدهم، فرم‌های اورمولوی ریخته‌گری‌شده با بازوهای بلند و خمیده و شمع‌های فراوان در خانه‌های بسیاری از طبقه بازرگانان در حال رشد ، وجود داشت. نقوش لوستر های نئوکلاسیک بیشتر در فلزات ریخته‌گری شده و همچنین در چوب‌های کنده‌کاری شده و طلاکاری شده به یک عنصر رایج تبدیل گردید.

پیشرفت‌ها در شیشه‌سازی بعد ها باعث تولید ارزان‌تر کریستال سرب شد که خواص پراکندگی نور آن به سرعت باعث محبوبیت آن شد و منجر به پیدایش صنعت برش شیشه گردید .

در طول قرن هجدهم، لوسترهای شیشه ای توسط شیشه سازان ونیز و بوهمیا که هر دو در هنر ساخت لوستر استاد بودند، تولید می شدند. سبک بوهمیا تا حد زیادی در سراسر اروپا موفقیت آمیز بود و بزرگترین امتیاز آن فرصتی بود برای به دست آوردن انکسار نور خیره کننده به دلیل وجوه و اریب منشورهای کریستالی.

در اواسط قرن نوزدهم، با توجه به روشنایی گاز ، وسایل سقفی منشعب به نام گازوئیر (پاورمانتویی از گاز و لوستر) تولید شد و جایگزین لوسترهای شمعی گردید . در دهه ۱۸۹۰میلادی ، با ظهور نور الکتریکی ، برخی از لوسترها هم از گاز و هم از برق استفاده می کردند. با گسترش توزیع برق و قابل اعتماد شدن منابع آن ، لوسترهای برقی استاندارد شدند.

لوسترهای پیچیده و پیچیده‌تر در طول قرن‌های ۱۸ و ۱۹ توسعه یافتند، اما شناخت و کاربرد گسترده گاز و برق، جذابیت لوستر را به‌عنوان یک نماد تجمل گرایی بی‌ارزش نمود.

در اواخر قرن بیستم، لوسترها اغلب به عنوان نقاط کانونی تزئینی برای فضاها استفاده می‌شدند.