ارگونومیک علمی است که بر روی روش هایی تمرکز دارد که فاصله میان انسان و جهانی که در آن زندگی می کند را در جهت زندگی بهتر، کمتر و کمتر می نماید .
علم ارگونومیک وقتی در معماری و طراحی داخلی به کار برده میشود، به سادگی به طراحی کمک می کند که بیشتر از پیش، کاربر پسند باشد و در نتیجه، فضاها می تواند مفید تر گردد و با افزایش بهره وری در فضا به طور قابل درکی مواجه خواهیم بود و همچنین امنیت فضا بیشتر می گردد .
برنامه ریزی فضا بخش بزرگی از طراحی داخلی ارگونومیک می باشد.
قدم اول در ایجاد طراحی داخلی ارگونومیک این است که مطمئن باشید فضای کافی برای تطبیق پذیری با نیازهایمان را دراختیار داریم و اگر فضا شلوغ و تنگ باشد، میزان بهره وری به شدت کاهش می یابد .
طراحی صحیح، عملکرد افراد حاضر در اتاق را افزایش می دهد و بهره وری بالاتر، احتمال بروز آسیب های فیزیکی و روحی ساکنین یا کاربر محیط را کاهش می دهد.
در منزل مسکونی، فضاهای کافی برای حرکت و سرکولاسیون در اطراف به صورت آزادانه برای افراد لازم است .
مبلمان در فضا به میزان و شکلی باید باشد که حس راحتی و فضاهای ذخیره سازی مناسب را تامین نماید. در غیر این صورت، همه چیز به زودی شروع به برهم ریختگی می کند و طولی نمی کشد که ما احساس خواهیم کرد که طراحی فضا و چیدمان فضا ناراحت کننده و کلافه کننده است.
مطمئنا، همه این ها در طولانی مدت تاثیرگذار خواهد بود؛ اما به ندرت تماما مورد توجه قرار می گیرد، کاربرد ارگونومیک به صورت شهودی و عملی در طراحی مورد استفاده قرار می گیرد. طراحی داخلی با ذهنی ارگونومیک در فکر تولید فضاهای زندگی ای است که تنها درصدد ایجاد ویژگی آسان تر نمی باشد بلکه به موجب ویژگی های سهولت و آسودگی بیشتر، زندگی شادتری را نیز به ارمغان بیاورد.
طراحان داخلی در آمریکای شمالی در سال ۱۹۹۸ میلادی ۷ اصل از طراحی جهانی را تعیین کرده اند که در جستجوی خلق محیطی است که قابل استفاده برای تمام افراد با بیشترین حد ممکن باشد .
هفت اصل طراحی ارگونومیک فضا ها به شرح زیر است :
